ادیسه‌ي زمان کتاب اول (چشم زمان)

از روزگارانِ کهن، بسيار پيش‌تر از عصرِ انسان‌ها، «نخست‌زادگان» که موجوداتي هستند کمابيش به پيريِ کيهان، زمين را زير نظر دارند؛ بشر هيچ از وجود نخست‌زادگان آگاه نيست تا آن‌که… در لحظه‌اي کوتاه، زمين تکه‌تکه مي‌شود و دوباره مثلِ يک جورچينِ عظيم به هم متصل مي‌شود. ناگهان سياره و تمام موجوداتِ زنده‌ي ساکن بر آن ديگر از يک روزگارِ واحد نيستند. دنيا به چل‌تکه‌اي از دوران‌هاي مختلف تبديل مي‌شود: از دورانِ پيش از تاريخ تا سال 2037. از هر کدام از زمان‌ها هم ساکناني حاضر هستند که حالا بايد در کنار يکديگر زندگي کنند.

در سرتاسرِ آسمانِ اين زمينِ نو، گوي‌هايي نقره‌رنگ در آسمان شناورند که هيچ سلاحي بر آن‌ها کارگر نيست و به‌هيچ‌وجه نمي‌توان با آن‌ها ارتباط برقرار کرد. آيا اين گوي‌ها ابزارهايي پيشرفته هستند که کارشان خلق و حفظِ گسست‌هاي زماني بوده؟ آيا دوربين‌هايي هستند که بيگانگانِ تصورناپذير با آن‌ها ساکنانِ زمينِ نو را زير نظر گرفته‌اند؟ يا نکند چيزي هستند به‌مراتب عجيب‌تر و هراس‌انگيزتر؟