فلسفه مالکیت فکری

فلسفه مالکیت فکری

آن‌چه در مالکیت فکری مورد حمایت قرار می‌گیرد، نه ایده و فکر،

و نه محمل اثر فکری است. چیزی که مورد حمایت واقع می‌شود،

محصول تلاش فکری پدیدآورنده است که به نحوی از انحاء ابراز شده است.

این محصول، با آن‌که مادی و ملموس نیست، اما متعیّن است و هویتی مستقل دارد.

از این رو مصداقی از مصادیق «عین» به شمار می‌رود.

بنا بر این حق پدیدآورنده بر اثر فکری نیز حقی است عینی.

حق مزبور نه مالکیت بر منفعت است و نه حق انتفاع.

این حق با وجود آن‌که مقید به مدت زمان معین است و محدودیت‌های دیگری

همچون استفاده‌های آزاد و مجوّزهای اجباری، به ضرر دارنده‌ی حق در آن راه دارد،

اما از آن‌جا که متضمّن «بالاترین حدّ قانونی سلطه‌ی انحصاری بر شیئ فکری» است، مالکیت محسوب می‌شود.